با توجه به شواهد موجود در محل سه تن از عناصر ضد انقلاب در عصر شانزدهمین روز خردادماه سال 83 در مسیر بازگشت شهید کاک جلال از مزرعه به منزل پس از استفاده از مشروبات الکلی در ساعت 18 و 40 دقیقه غروب وی را از راه دور به گلوله می بندند و حتی جرات نمی کنند که بر سر پیکرش بروند.
زندگینامه ی شهید کاک جلال بارنامه
مریوان، این شهر مرزی کوچک با تمام زیبایی های طبیعی خود، همیشه مظلوم بوده و مردمانش طعم ظلم و ستم را بسیار چشیده اند.
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی هراس رژیم ستم شاهی از دلاورمردان کرد و همچنین حضور خان های طماع خون مردم کرد را در شیشه کرده بود و با پیروزی انقلاب مردمی سال 57 اجیر شدگان اجنبی باردیگر به جان مردم این دیار افتادند و به خیال خام خود خواستند تا کردستان را از مام وطن جدا کنند و این معرکه یی شد تا دیگر بار مردمان خوب این سرزمین طعم تلخ ظلم را بچشند.
شهید جلال بارنامه، چندماه قبل از شهادت در مقابل دوربین سهیل کریمی (مستندساز)
در این میان با حضور جوانانی چون محمد بروجردی، مصطفی چمران، احمد متوسلیان و بسیاری دیگر که برای آزادی کردستان به این سرزمین با صفا رفته بودند مردانی کرد نیز با تشکیل سازمان پیش مرگان کرد مسلمان در برابر ضد انقلاب ایستادند و مردانه جنگیدند.
شهید کاک جلال بارنامه یکی از این سربازان گمنام است. کاک جلال اهل روستای باغان مریوان بود و به سال 1329 پا به جهان گذاشت . پدر بزرگش ماموستا (روحانی ) محمد از همان کودکی ، به کاک جلال قرآن آموخت و چون همیشه در برابر تعدی خان ها می ایستاد، نوه اش درس آزادگی را هم آموخت . در همان کودکی بخاطر فشار شدید خان باغان ، خانواده ماموستا محمد بارنامه مجبور شد تا به روستای بلکر مریوان مهاجرت کنند. کاک جلال نوجوانی خود را در بلکر گذراند و در کنار پدر کشاورزی کرد.
پوستر و اعلامیه شهادت کاک جلال بارنامه
سال 44 کاک جلال ازدواج کرد و ثمره آن تولد ۴ دختر و ۹ پسر است . در سال 57 با آغاز تظاهرات مردم علیه رژیم ستم شاهی کاک جلال به جمع مبارزان پیوست و در تمامی تظاهرات های مریوان حضور داشت . عهده دار توزیع اعلامیه و نوارهای سخنرانی حضرت امام (ره ) در روستاهای مریوان بود.
هرچند که می اندیشید با پیروزی انقلاب اسلامی دیگر خبری از ظلم و تعدی نیست اما شرارت ضد انقلاب کوموله و دموکرات در منطقه کردستان و تلاش برای جداسازی این استان از کشور باعث شد تا باردیگر کاک جلال و یارانش پا در میدان مبارزه بگذارند.
شهید کاک جلال بارنامه در کنار همرزمان
پس از پیروزی انقلاب اسلامی جلال به عنوان «جوانمرد» وارد ژاندارمری وقت شد و در کنار دکتر چمران به مقابله با ضد انقلاب پرداخت.
سال 1358 اوج اقتدار و حاکمیت ضد انقلاب و عوامل بیگانه در مناطق مختلف کردستان بود. ضد انقلاب که می دید کاک جلال که آن موقع به عنوان یکی از چهره های شاخص محلی در مبارزه با ضد انقلاب بدل شده بود، سد راهش شده، بارها و بارها اقدام به ترور وی کرد و با حمله به منزل یا محل کارش سعی در از میان برداشتن او داشتند که هربار ناکام می ماندند.
در این دوران کاک جلال به همراه دو برادر شهیدش جمال و عبدالله بارنامه و چهل نفر از بستگانش بخاطر شرارت های شبانه روزی ضد انقلاب مجبور شدند تا راهی کرمانشاه شده و به سازمان پیش مرگان کرد مسلمان ملحق شد.
شهید کاک جلال بارنامه در کنار یکی از همرزمان
مدتی بعد با توجه به رشادت ها و مبارزات شبانه روزی اش فرماندهی این سازمان را برعهده گرفت و در کنار حاج احمد متوسلیان و یارانش در پاکسازی شهرهای کامیاران ، سنندج ، سروآباد و سرانجام مریوان از لوث وجود ضد انقلاب بارها تا پای شهادت پیش رفته . با آزادسازی مریوان در کنار حاج احمد متوسلیان نقش بسزایی در پاکسازی شهر و جلوگیری از اشغال این شهر مرزی توسط رژیم عراق و همچنین باز پس گیری نقاط اشغال شده توسط رژیم بعث عراق از جمله : قوچ سلطان ، ارتفاعات مشرف بر شهر مریوان و طرح عملیات های چریکی نقش اساسی داشت و در این مدت سه بار مجروح شد.
با آزادسازی مریوان و بازگشت آرامش به مریوان و سروآباد عهده دار سازماندهی و آموزش نیروهای مردمی و ایجاد پایگاه های مقاومت بسیج در روستاهای مختلف شد و بزودی محبوب مردم شد.
با پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران کاک جلال که سال ها جنگیده بود، از سپاه پاسداران بازنشسته شد اما سنگر را خالی نکرد و به عنوان فرمانده گردان 101 عاشورای شهرستان مریوان و همچنین فرمانده سازمان پیشمرگان کرد مسلمان مریوان در صحنه حاضر بود.
کاک جلال از هر ۹ پسر خود خواسته بود تا برای حفظ و حراست از نظام مقدس جمهوری اسلامی در سنگر سپاه پاسداران حضور داشته باشند و راه پدر را ادامه دهند. کاک جلال کشاورزی می کرد و دوباره در روستای بلکر به کشت و کار پرداخته بود.
همچنین در سال های پس از دفاع مقدس ، او روایت گر سال های دفاع بود و چه بسیار کاروان های راهیان نور دانشجویی که حکایت مظلومیت کردستان و مریوان را از کاک جلال شنیده بودند.
ضد انقلاب می دید که حالا کاک جلال بارنامه در سنگر فرهنگی و با روایت جنایات آنان به مبارزه پرداخته و انگار که نمی خواهد حتی لحظه یی آنان را راحت بگذارد، پس سرانجام باردیگر شرایط ترور او را فراهم کردند. کاک جلال زراعت می کرد و حالا ترورش زیاد مشکل نبود.
با توجه به شواهد موجود در محل سه تن از عناصر ضد انقلاب در عصر شانزدهمین روز خردادماه سال 83در مسیر بازگشت شهید کاک جلال از مزرعه به منزل پس از استفاده از مشروبات الکلی در ساعت 18 و 40 دقیقه غروب وی را از راه دور به گلوله می بندند و حتی جرات نمی کنند که بر سر پیکرش بروند.
شهید کاک جلال بارنامه، نفر دوم از راست
درست یک ماه قبل از شهادتش او را دیده بودم. یک روز میهمانش بودیم ، از صبح مناطق مختلف را نشانمان داد و از یارانش می گفت ، از دلاوری ها و مظلومیت ها، از حاج احمد متوسلیان می گفت و... نیمه های شب بود که از او پرسیدم : «کاک جلال حالا چه آرزویی داری؟» آهی کشید، لحظه ای سکوت کرد و نگاهش را به مهتاب دوخت و با آن لهجه شیرین کردی آرام گفت: «دو چیز از خدا می خواهم ، اول که قبل از مرگ حاج احمد متوسلیان را ببینم، دومی هم اینکه خدا مرگم را شهادت کند!»
و وقتی خبر شهادتش را شنیدم دلم گرفت که چرا آرزوی اولش اجابت نشد و او همرزم قدیم و دوست عزیز و فرمانده مهربان خود، حاج احمد متوسلیان را ندید و به شهادت رسید.
سنگ مزار شهید کاک جلال بارنامه
شهید کاک جلال بارنامه هفدهمین شهید این خانواده مبارز و مسلمان است.
وصیتنامه شهید جلال بارنامه:
اینجانب جلال بارنامه فرزند مرحوم علی به اهل خانواده و فرزندانم وصیت و سفارش می نمایم همچنان که یک وصیت نامه دیگری در خصوص مسایل خصوصی خانواده ام مکتوب کرده ام، مجدداً سفارش می نمایم که اهل خانواده ام راه خدا و قرآن و اسلام را در پیش بگیرند، راهی که در آن صداقت وپاکی وخلوص نیّت هست، راهی که از طریق آن به خداوند منان رسید، نسبت به فقر و فقراء سخاوتمند و مساعدت نمایید و با افراد ناپاک و خائن رفت وآمد ی نداشته باشید، همواره از حق دفاع کنید.
آرزو داشتم و دارم همچنان که خودم زندگی کرده ام تمام فرزندانم همین طور باشند و راهی را که من رفته ام و آن را می پیمایم، شماها آن راه را نیز بپیمایید، توکل بخدا داشته باشید، شاید این دنیا برای شماها سخت و دشوار به اتمام برسد و این همان خواست پروردگار است که برای افراد صالح خودش این دنیا را دنیای مشقت و سختی قرار داده و در آخرت اجر وپاداش آن را عطاء می فرماید.
آرزو دارم تمام فرزندانم راه اسلام همچنانکه عموهای شهیدشان و دیگر عموها، دائی ها و پسر دائی هایم انتخاب کردند و لباس سبز برتن داشتند شماها هم لباس سبز حریم اسلام و قرآن برتن کنید، هیچوقت از اسلام جدا نشوید و من راهی را که رفته ام راه واقعی اسلام را در آن پیدا کرده ام ، فرزندانم مواظب همدیگر باشید و اتحاد و همبستگی درمیان شماها باشد و از خود غافل نشوید که دشمن در شماها رخنه کند، در وصیتنامه دیگرم به مسایل شخصی و خانوادگیم پرداخته ام و هیچ موقع از خیر و ثواب در حق اینجانب دریغ نورزید و یک باغ را که در روستای بلکر کاشته ام از ثمره آن بعنوان خیّرات تحت هیچ عنوانی کوتاهی نکنید، مرگ حق است و هیچ کس نمی تواند از آن بگریزد و از خداوند متعال خواستارم که مرگ حقیقی و واقعی به من عطاء بفرماید که شهادت در راه او باشد.
شهید کاک جلال بارنامه در سال های آخر عمر زمینی در کنار یکی از جانبازان
می دانم وصیت کردن جهت مکان خاکسپاری شاید از نظر شریعت اسلام درست و جایز نباشد ولی دوست دارم یا در باغ شخصی خود یا در کنار برادران شهیدم جمال و عبدالله دفن شوم.
منبع:مشرق
انتهای پیام/
